Beef: เรื่องชู _วย ชีวิตห่วย ๆ คนดวงซวย บอกเล่าถึงเรื่องราวของ แดนนี่ (เยอึน) และเอมี่ (หว่อง) คนแปลกหน้าสองคนที่กินเนื้อวัวด้วยกันตามชื่อเรื่อง อื่น. แดนนี่เป็นผู้รับเหมาที่ต้องดิ้นรนภายใต้การชักใยของลูกพี่ลูกน้องที่ไร้ความรับผิดชอบทางอาญา พยายามกอบโกยเงินให้มากพอที่จะเลี้ยงดูน้องชายที่ขาดความกระตือรือร้นและพาพ่อแม่กลับมาจากเกาหลีใต้ เอมี่เป็นผู้ประกอบการ ภรรยาและแม่ผู้หวาดกลัวอย่างมากกับการสูญเสียสิ่งที่เธอสร้างขึ้น จนทำให้ต้องใช้ชีวิตอยู่ในสภาวะที่ต้องต่อสู้หรือหนีตลอดเวลา ดูหนังเกาหลี
อาจเรียกได้ว่าเป็นจังหวะที่ถูกต้องอย่างมากของเน็ตฟลิกซ์ ในการดึงค่ายหนังอินดี้อย่าง A24 ที่กำลังขึ้นหม้อจากผลงานการสร้างหนังอย่าง ‘Everything Everywhere All at Once’ (2022) จนกระหึ่มเวทีออสการ์ปีล่าสุดมาหมาด ๆ มาทำออริจินัลซีรีส์ของแพลตฟอร์มปล่อยในช่วงเวลานี้ แถมยังเป็นซีรีส์ที่มีกลิ่นรสบางอย่างใกล้เคียงกันด้วย
นอกจากสไตล์การนำเสนอแบบหนังอิสระที่ถูกจริตคนดูยุคใหม่ ทั้งการตัดต่อภาพและเสียง หรือการขึ้นกราฟิกอักษรที่ใช้น้อยแต่ได้มาก การวางจุดเซอร์ไพรส์ที่ชวนเหวออย่างแม่นยำ จากเรื่องราวคนทะเลาะกันบนท้องถนนที่จะเล่าไปทางดราม่าธริลเลอร์อย่างหนัง ‘Changing Lanes’ (2002) ก็ได้ แต่ครีเอเตอร์อย่าง อีซุงจิน (Lee Sung Jin) บิดแนวให้ไปเป็นซีรีส์ตลกร้ายที่เล่นกับโชคชะตาของตัวละครที่มีไดนามิกซับซ้อนทั้งความคิด การตอบสนองต่อสถานการณ์ชวนตลกร้าย และบรรดาตัวละครที่เข้ามาป่วนเรื่องราวให้หนักข้อและเตลิดเปิดเปิงไปกว่าเดิม ทั้งน้องชายไม่เอาอ่าวที่อยากเป็นชู้เมียชาวบ้าน ลูกพี่ลูกน้องอันธพาลที่มีแก๊งบ๊อง ๆ ทำแต่เรื่อง หรือสามีลูกแหง่ที่อยู่ใต้เงาผู้หญิงทั้งเมียทั้งแม่ตลอดเวลา เป็นต้น จนเราอยากดูอยากรู้ฉากต่อไปแบบหยุดไม่ได้
การแก้แค้นเองก็ทวีความโหดสะใจผู้ชมมากขึ้น ๆ และบางทีก็อดขำหรืออดเศร้าไปกับตัวละครไม่ได้เพราะหลายครั้งมันก็เป็นเพียงเหตุโอละพ่อหรือเรื่องเข้าใจผิดที่ทำให้เรื่องอุรุงตุงนังเข้าไปอีก และพอรู้ตัวอีกทีมันก็กลายเป็นซีรีส์ดราม่าก้าวพ้นวัยของคนวัย 30-40 ปีที่ต้องทุกข์ทนกับยุคสมัยปัจจุบันได้อย่างน่าชื่นชม
ซีรีส์ขับเคลื่อนด้วยตัวละครที่มีมิติน่าสนใจ มีความซับซ้อนในความคิดเช่นมนุษย์จริง ๆ คนที่ดีก็อาจมีวันแย่ ๆ และอยากหาที่ระบายด้วยการทำร้ายใครสักคนด้วยวาจาหรือการกระทำเช่นการชูนิ้วกลางใส่ ซึ่งเราก็คงพบเห็นได้ในชีวิตประจำวัน แต่แทนที่เรื่องราวจะจบสวย ๆ ด้วยการแค่พลาดแล้วขอโทษมันก็ขยายกลายเป็นการจองเวรจองกรรมและเล่นแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นข้อคิดให้คนดู
No comments:
Post a Comment